Datum: Goede Vrijdag, 18 april 2025
Locatie: Haarlem, de heilige gravelgrond van Pim Mulier
Goede Vrijdag werd een góúde vrijdag voor het illustere HD35+ team van Hoorn 1. Onder het toeziend oog van de paasgoden reisde het team af naar Haarlem, waar Pim Mulier 1 al op de loer lag met verse ballen, sportieve tegenzin en een volledig functionerend ballenkanon (lees: goede tegenstanders). Maar niet gevreesd: het werd een heroïsche avond vol strijd, spektakel, slice en snacks.
Wedstrijd 1: André & Rens
Uitslag: 6-7, 7-6, 10-5 (verlies)
Een partij die bol stond van de spanning en waarin Rens en André tot het uiterste gingen. In de tweede set stonden ze op een zucht van de winst – twee punten verwijderd van de overwinning – maar tennis heeft zo z’n eigen gevoel voor timing (en wreedheid). De tie-breaks werden gespeeld met de intensiteit van een finale, punt voor punt uitgevochten. Helaas viel de super tiebreak net de verkeerde kant op. Na 2,5 uur vol strijd, zweet en doorzettingsvermogen stapten Rens en André met opgeheven hoofd van de baan. Spannender dan dit wordt het nauwelijks — een ware uitputtingsslag. Maar juist daardoor stonden ze extra scherp en vastberaden klaar voor de volgende partij: er viel nog wat recht te zetten.
Wedstrijd 2: Stijn & Ricco
Uitslag: 2-6, 0-6 (winst)
Ricco speelde degelijk en betrouwbaar zoals altijd, maar de echte show werd gestolen door Stijn, die zijn innerlijke tenniskunstenaar ontketende. Fabelachtige lobs, absurde passeerballen en netacties die zelfs Novak Djokovic zouden doen blozen. De tegenstanders zagen de bal vaker achter zich dan voor zich, en wisten niet meer of ze op een tennisbaan stonden of in een goochelshow. Stijn’s nieuwe bijnaam werd geboren: “Lobzilla”. Het werd een regelrechte veegpartij — letterlijk, want na afloop veegde Ricco de baan keurig aan voor de volgende wedstrijd. Klasse op én naast de lijn.
Wedstrijd 3: Stijn & Rens
Uitslag: 2-6, 1-6 (winst)
Stijn ging vrolijk verder met zijn magie. Aan het net dook hij op als een handbalkeeper zonder handschoenen, in het achterveld strooide hij met precisieballen alsof hij GPS op zijn racket had gezet. Rens speelde de tegenstanders volledig uit hun concentratie door harde slagen af te wisselen met subtiele balletjes die precies in de trambaan belandden. Het was een mooie mix van kracht en finesse, en het duo werkte als een geoliede machine. Teamspirit? Zeker. Tegenstanders? Onder de indruk, maar met een glimlach van "hoe moet je hier nou tegenop spelen?"
Wedstrijd 4: André & Ricco
Uitslag: 4-6, 6-7 (winst)
Alsof één thriller op een avond niet genoeg was, besloten André en Ricco er nog eentje tegenaan te gooien. Weer een tie-break voor André, die inmiddels een abonnement lijkt te hebben op zenuwslopende eindes. Gelukkig herpakte hij zijn slice-service, die weer ouderwets met een scherpe draai de tegenstander gek maakte. Ricco was op de baseline zo betrouwbaar als een Zwitsers horloge en sloeg de ballen weer diep, zuiver en hard het achterveld in, maar het was André’s juichkreet na het laatste punt die zo door de lucht schalde, dat je hem waarschijnlijk in Hoorn nog kon horen.
Eindscore: 3-1 voor Hoorn 1
Nazit
Na 2,5 uur strijd in de eerste partij en vier bloedstollende wedstrijden later, kwamen we pas rond 23.30 in de kantine aan. Maar het wachten werd meer dan beloond: drank, friet, bruin fruit en een berg gezelligheid. De sfeer was top, de tegenstanders sportief en de avond eindigde met een welverdiende vette hap. Pas om 2.00 uur rolden we Hoorn weer binnen, voldaan, bezweet en stiekem al uitkijkend naar de volgende ronde.
En die komt snel: in de volgende ronde wacht ons een uitwedstrijd van formaat! Hoorn 1 neemt het op tegen medekoploper Swaegh 2 in een titanenstrijd van jewelste. Dus als je erbij wilt zijn: de kaarten voor de busreis naar Zwaag kunnen nu alvast gereserveerd worden.
